پوش نوتیفکیشن وب

مقاله ترجمه شده درک مکانیسم های عصبی حافظه در تشخیص سریع سیستم¬های فوتبال، در قالب فایل Word.

 

یک ورزشکار جوان برای انتقال از فوتبال دبیرستانی به کالج، چالش¬های زیادی دارد که باید در یک بازه زمانی تابستانی، بر آن، غلبه کند. معمولا، ما بر بزرگی نیازهای فیزیکی برگرفته از این انتقال تاکید می‌کنیم و از تنظیم ذهنی اساسی که باید به طور همزمان برای اطمینان از موفقیت رخ دهد، چشم‌پوشی می¬کنیم. این فصل به مکانیسم‌های عصبی فرآیندهای شناختی می‌پردازد که در زمانی اتفاق می‌افتند که به یک کوارتربک (بازیکن خط حمله) جدید، نحوه تجزیه و تحلیل ترکیب‌ها و سیستم دفاعی برای تصمیم‌گیری در بازی آموزش داده می‌شود. از طریق پروسه تمرین، این اطلاعات باید تا جایی تجمیع شود که ورزشکار در فصل پاییز برای بازی آماده باشد. ما بر مراحل یادگیری، مکانیسم‌های مغزی درگیر در هر یک از آنها و فناوری‌های علوم اعصاب انسانی، تمرکز می‌کنیم که به ما امکان می‌دهد این مکانیسم‌های مغزی را مطالعه کنیم. در نهایت، چالش‌های مهمی از جمله اثرات استرس و کمبود خواب را برجسته می‌کنیم که باید برای به حداکثر رساندن سلامت و کارایی در نظر گرفته شوند.

آموزش خواندن دست دفاع

کوارتربک به خط شده و با یک ترکیب دفاعی خاص روبرو می‌شود که بلافاصله نحوه بازی را شکل می‌دهد. برای درک اینکه چگونه فرد یاد می¬گیرد که در خواندن دست دفاع، تصمیمات چند ثانیه¬ای و لازم را اتخاذ کند، می¬توانیم فرآیند یادگیری را با استفاده از مدل کلاسیک یادگیری دو مرحله¬ای به دو مرحله تقسیم کنیم: (1) اولیه/عمدی و (2) خودکار (غیر ارادی) (شیفرین و اشنایدر، 1977). مرحله عمدی، همیشه مقدم بر مرحله خودکار است و جایی است که به طور سنتی در نظر می‌گیریم که بیشتر «یادگیری»، در حال انجام است. مرحله عمدی به عنوان دوره¬ای تعریف می¬شود که در آن کوارتربک باید سطح بالایی از تمرکز را برای تشخیص سیستم دفاعی اعمال کند و بیشتر به نگه داشتن آگاهانه اطلاعات در ذهن (یعنی حافظه فعال) متکی است. در این مرحله، ورزشکار در تحلیل کُند است و معمولا مرتکب اشتباه می¬شود. زمانی را که یک کوارتربک در مرحله عمدی صرف می¬کند، بسیار حساس است زیرا مغز به سختی برای تثبیت مفاهیمی که می¬آموزد، کار می¬کند و همانطور که بعدا در فصل بحث خواهیم کرد، حتی کوچکترین تغییرات در نحوه آموزش این مهارت¬ها یا نحوه مراقبت بازیکن از خودش در طول این دوره می¬تواند تاثیر قابل توجهی بر نحوه کارایی ورزشکار در یک موقعیت بازی داشته باشد.

هدف نهایی هر مربی این است که بازیکن خود را به مرحله خودکار برساند. همانطور که از نام آن پیداست، این مرحله به عنوان یک تغییر به سمت یک حالت خودکار یا ناخودآگاه کارایی، تعریف می¬شود (شیفرین و اشنایدر، 1977). کوارتربک هایی که به این مرحله می رسند نیازی ندارند تمام تمرکز خود را برای خواندن دست یک دفاع متمرکز کنند، همچنین نیازی به تکیه کردن بر حافظه فعال ندارند و می¬توانند تجزیه و تحلیل خود را سریع و دقیق انجام دهند. هنگام رقابت در مسابقات دو و میدانی سطح بالا، برای یک بازیکن مهم است که ناخودآگاه عمل کند. شناخت، نه تنها سریع است، بلکه آنها می¬توانند به طور همزمان، توجه خود را روی چندین جنبه از بازی، متمرکز کنند. توجه و حافظه فعال، منابع محدودی هستند و با تمرین یک مهارت برای رسیدن به نقطه خودکار بودن، بازیکن، به طور موثر، مقدار واقعی ذهنی و عصبی مورد نیاز برای اجرای آن مهارت را کاهش می‌دهد.